Adaptacja używanego żurawia do nowych warunków eksploatacyjnych
Przygotowanie nawierzchni przed przemieszczeniem żurawia
Żuraw jeździ po szynach zamocowanych do dźwigarów podszynowych, osadzonych na licznych palach, wbitych głęboko w grunt. Grunt w rejonie operacji ma strukturę tortu; warstwy torfu poprzekładane są warstwami kurzawki. To wszystko, co wiadomo o strukturze gruntu. Nieznana jest infrastruktura: kanalizacyjna, energetyczna, budowlana podziemna (istniało duże prawdopodobieństwo podpowierzchniowych komór, kanałów, piwnic).
Przemieszczenie żurawia po gruncie o nieznanej nośności mogłoby doprowadzić do zapadnięcia się gruntu pod jedną z podpór oraz wywrócenie żurawia.
Aby uniknąć takiego widowiska, przeprowadzono odwierty geologiczne. Odwierty pozwoliły na określenie średniej nośności podłoża. Zakładając, że ewentualne pustki w gruncie mają wymiary mniejsze od długości zestawu jezdnego pod jedną podporą, zwiększono nośność nawierzchni poprzez zagęszczenie nawierzchni, wzmocnienie grubymi blachami oraz skonstruowano odpowiedni ślizgi, na których żuraw został obrócony.
Tymczasowy tor, umożliwiający przejazd żurawia na tor docelowy, ułożono na zagęszczonym gruncie po dokładnym sprawdzeniu jego struktury.
)
)
)
)